Stickyblog

22 januari 2025

Één van de leukste dingen van mijn vak blijft nog altijd het vormgeven van flyers en posters. Vooral als je daarbij ook nog eens zoveel vrijheid en vertrouwen krijgt van de theatermakers dat je je eigen beeld zonder veel aanpassingen mag vormgeven.
Het meest recente voorbeeld waar ik best trots op ben, is de poster voor de voorstelling ‘Red me (niet)’ van TT Theaterproducties onder regie van Frank Roumen.
De voorstelling vertelt het verhaal van een groep ‘jongere ouderen’ op backpack-reis in Guatemala, zwaar beladen met ieders eigen verleden en heden.

Na het bijwonen van een repetitie kreeg ik het idee om de voorstelling van achteren te laten zien, de kant die het publiek niet ziet. En niet veel later stond ik met het hele ensemble in een kale gymzaal foto’s te maken.
Het is heerlijk om zoveel vertrouwen te krijgen, al maakt het me soms ook wat onzeker. Het blijft toch mijn interpretatie van het geesteskind van anderen. Dat ik daarbij nog maar zelden de plank heb misgeslagen is natuurlijk geen garantie voor de toekomst…

Daarna begon het gepriegel waar ik zo dol op ben: de uitdaging om de hele groep uit die kille, galmende ruimte ‘op te tillen’ naar de flanken van de Acatenango-vulkaan in Guatemala, waar het verhaal zich afspeelt.
Een Creative Commons-foto van de vulkaan op klaarlichte dag heb ik gecombineerd met een dramatische zonsondergang uit eigen collectie. De spelersgroep heb ik ‘uitgeknipt’ en in een warme avondgloed gezet, en tenslotte met een flinke slagschaduw tussen de rotsblokken geplaatst.

En met iedere stap in dit proces was ik weer blij en opgelucht dat ik mezelf heb verlost van Photoshop! Al een paar jaar geleden ben ik overgestapt op de Affinity software van Serif en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad.
Voor de kosten van drie maanden Photoshop-abonnement heb je onbeperkt en jarenlang beschikking over deze professionele software, die bovendien veel intuïtiever, logischer en gebruiksvriendelijker is. Met een korte leercurve, uitstekende online documentatie en regelmatige updates is dit een absolute aanrader voor iedereen die creatief wil zijn zonder zich over te leveren aan de wurgconstructies van Adobe.

20 januari 2025

Er zijn van die dagen dat je beseft dat de wereld echt en voorgoed is veranderd. Dagen als 1 September 1939, 9 November 1989 of 11 September 2001.

Vandaag is zo’n dag. Vandaag is een gek voor de tweede maal ingezworen als president van het meest invloedrijke land ter wereld. Een crimineel die zich omringt met idioten, psychopaten en regelrechte fascisten.

De miljardair-eigenaren van de grootste sociale netwerken ter wereld staan zij aan zij met rancuneuze politici, die alles in het werk willen stellen om het leven van alles wat niet wit, hetero én man is zo miserabel mogelijk te maken – voorzover ze die anderen al überhaupt een leven gunnen.
Hun handlangers zitten aan de social-mediaknoppen en bepalen wat daar wel en -vooral- níet te zien is. Media-outlets over de hele wereld kijken toe met slappe knieën uit angst dat ze niet meer op de Amerikaanse markt mogen opereren.

Deze AI-gedreven leugenfabriek zal, als het Ministerie van Waarheid in George Orwells 1984, de komende jaren de meningen van miljarden mensen bepalen. Goedwillende media worden steeds verder gemarginaliseerd totdat zij nog slechts dienen als symbolisch bewijs voor het bestaan van een ‘pluriform medialandschap’.

Er is nu een beweging op gang aan het komen om deze ‘sociale’ netwerken de rug toe te keren en een toevlucht te nemen tot (vooralsnog) betrouwbaarder systemen. Dat biedt hoop. Totdat ook deze netwerken bezwijken onder de druk of worden opgeslokt door de fascoligarchen.

Soms zijn er van die dagen dat het een goed idee lijkt om weer een paar jaar terug in de tijd te stappen. Terug naar de tijd dat mensen hun eigen, ouderwetse blog begonnen. Waar je zelf kon bepalen wat wel en niet gepubliceerd wordt, zoals het internet ooit bedoeld was.
Vandaag is zo’n dag.

Meld je aan voor de Sticky Nieuwsbrief (max. 4 nieuwsbrieven per jaar).